Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Επιστρέφει ο εφιάλτης της Λέρου;

 
Αναδημοσίευση από το: www.foreignpress-gr.com

Είκοσι χρόνια μετά την «ντροπή» της Λέρου όπου οι απαράδεκτες συνθήκες εγκλεισμού των ασθενών στην ψυχιατρική κλινική συγκλόνισαν την κοινή γνώμη σε παγκόσμιο επίπεδο, το «φάντασμα» των άθλιων συνθηκών κάνει και πάλι την εμφάνιση του στο Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο Αθηνών.


Ρεπορτάζ του BBC από την Αθήνα αποκαλύπτει ότι σε «ορισμένους τομείς λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από την δεκαετία του’80».

Ακούστε το ρεπορτάζ του BBC

Το ρεπορτάζ επικεντρώνεται στην γυναίκεια πτέρυγα του Δρομοκαΐτειου. «Καθώς πλησιάζω στη πτέρυγα νομίζω ότι πρόκειται για εγκαταλελειμμένο κτήριο. Οι τοίχοι καταρρέουν και τα σπασμένα παντζούρια αιωρούνται από τα παράθυρα», σημειώνει η δημοσιογράφος.

«Βλέπω ασθενείς ξαπλωμένες στα κρεβάτια σε άδεια δωμάτια να κοιτούν το ταβάνι…Καθώς περπατώ στους διαδρόμους παρατηρώ δερμάτινα λουριά και σιδερένιους κρίκους κάτω από τα κρεβάτια», συνεχίζει η δημοσιογράφος.

«Είμαστε αναγκασμένοι να δένουμε τους ασθενείς κατά την διάρκεια της νύχτας για να μην περιφέρονται άσκοπα και ενοχλούν τους άλλους ασθενείς», δηλώνει η επικεφαλής του νοσηλευτικού προσωπικού Μαρία Μακράκη.

Ο καθηγητής Γιώργος Αστρινάκης, ψυχίατρος, την διακόπτει λέγοντας: «Tις δένετε όπως δένουν τους σκύλους …αυτή μάλλον είναι η κτηνιατρική προσέγγιση στην ψυχιατρική». Ταυτόχρονα δείχνει στην δημοσιογράφο τα μικρά κουβαδάκια κάτω από τα κρεβάτια που χρησιμεύουν σαν πρόχειρες τουαλέτες.

Η δημοσιογράφος του βλέπει με τα ίδια της τα μάτια μια γυναίκα δεμένη στο κρεβάτι. «Όταν την αφήνουμε ελεύθερη γίνεται επιθετική προς τις άλλες ασθενείς», σημειώνει η κ. Μακράκη. «Δεν έχουμε το αναγκαίο προσωπικό για να παρέχουμε σωστή περίθαλψη» λέει και προσθέτει ότι λόγω των περικοπών, υπάρχουν μόλις δυο νοσοκόμες για τριάντα ασθενείς.

Το 1989 –σημειώνει το ρεπορτάζ- η Ευρώπη σοκαρίσθηκε από τις φωτογραφίες δεμένων και γυμνών ασθενών στην Ψυχιατρική κλινική της Λέρου.

Οι φωτογραφίες του Observer και τα ρεπορτάζ διεθνών τηλεοπτικών σταθμών έκαναν τον γύρο του κόσμου. Το «νησί των καταδικασμένων» -όπως χαρακτηρίσθηκε η Λέρος – ανάγκασε την ελληνική πολιτεία να λάβει μέτρα και να προωθήσει μεταρρυθμίσεις. Όμως αυτή η προσπάθεια φαίνεται ότι εξασθενεί και σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει χειροτέρευση, σημειώνει το BBC.

Οι Βρυξέλλες προειδοποιούν

Ο αρμόδιος Επίτροπος της ΕΕ Βλάντιμιρ Σπίντλα προειδοποιεί την Ελλάδα να μην εγκαταλείψει τις προσπάθειες βελτίωσης του τομέα. «Οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται, αλλά πρέπει να τονίσω ότι εάν οι ασθενείς είναι δεμένοι στα κρεβάτια τους για ώρες ολόκληρες ή μέρες αυτό είναι παντελώς απαράδεκτο. Με λυπεί πως κάτι τέτοιο γίνεται σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης", δηλώνει ο επίτροπος.

Η ΕΕ απειλεί ότι εάν δεν προωθηθούν αλλαγές μέσα στον επόμενο μήνα τότε θα διακόψει την παροχή οικονομικής βοήθειας για κοινωνικά έργα προς την Ελλάδα.

12 σχόλια:

Toxiko Xwtiko είπε...

Προτείνω τη μετεξέλιξη των δομών αποασυλοποίησης σε μηχανισμούς αποδόμησης της κυρίαρχης ιδεολογίας περί κοινωνικής προστασίας. Ψυχικά και κοινωνικά αποκλίνοντες, κοινωνικά αποκλεισμένοι, δεν είναι απέναντι αλλά δίπλα μας και είμαστε ένας από αυτούς..

Ανώνυμος είπε...

"ΤΟΥΣ ΔΕΝΟΥΝ (ΟΠΩΣ ΔΗΛΩΣΕ Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΚΡΑΚΗ) ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥ ΑΣΘΕΝΕΙΣ"? ΑΠΛΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΓΙΝΕΤΕ ΑΥΤΟ, ΑΛΛΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΚΡΑΚH. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΤΑ "ΠΕΡΝΟΥΝ" ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΧΟΥΝΕ, ΕΙΝΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ , ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΧΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝΟΥΝ? ΤΟΥΣ ΔΕΝΟΥΝ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ, ΧΕΡΙΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΑ ΛΟΥΡΙΑ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΛΑΝΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΦΙΧΤΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΔΕΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΗ ΜΠΟΡΩΝΤΑΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΝ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ? ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΔΕΜΕΝΟΙ. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΡΟΠΟ ΕΧΕΤΕ. ΕΙΣΤΕ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΘΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΠΕΡΠΑΤΑΝΕ. ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΑ ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ. ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΓΙΝΕΤΕ ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΝ "ΑΣΘΕΝΗ" ΣΕ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΙΣ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΒΑΡΙΑ ΜΑΣΤΟΥΡΩΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΝ ΛΕΞΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΚΟΣ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΑΥΤΟ, ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΠΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΚΑΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΛΕΓΞΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ, ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ. ΕΛΕΟΣ, ΕΛΕΟΣ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΙΛΑΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΝΑΣ ΚΑΝΑΠΕΣ Η ΜΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ, ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΧΙ ΖΩΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ ΕΧΟΥΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΑΥΤΑ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ? ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΚΑΚΙΑ? ΓΙΑΤΙ?

χαρη είπε...

Ανώνυμε:

τώρα είδα το γραφτό σου, και θα'θελα να συμπληρώσω, καθυστερημένα, ότι το σημείο που μιλάς για τα "συμφέροντα των συγγενών" είχα κι εγώ υπόψη μου μια άλλη φορά που κάτι έγραψα. Είναι κάτι που σ' αφήνει πραγματικά με μια αίσθηση βουβής λύσσας... Δεν πιστεύω να υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για την μόνιμη "στάθμευση" αυτού τού κράτους σε μια (φεουδαρχικής υφής) βαρβαρότητα, η δύναμη των "πλούσιων" συγγενών να εξαφανίζουν μ' αυτόν τόν τρόπο ένα ενοχλητικό "απολωλός" μέλος της οικογένειας - κάποιες φορές επιχειρούν και ριζικότερες λύσεις - σκοτώνουν ευθέως (θυμάσαι την (πλούσια) οικογένεια στην κηφισιά πριν κάτι χρόνια - με τον "θυσιασθέντα" πατέρα-δολοφόνο που "απάλλαξε" τους υπόλοιπους (μητέρα, αδελφό και την πάρτη του) από τον "αναρχικό" γιο; - που τον έκλειναν και σε τρελοκομεία αν θυμάμαι καλά, κατά διαστήματα, και τελικά ο "πατήρ" τού άνοιξε το κεφάλι, ενώ κοιμόταν, με μπαλτά;)

Όσο για την κατάσταση εντός των "καταστημάτων" μάλλον την ξέρεις καλά - φαντάζομαι ο psi-a θα συμφωνεί...(Γράφε πάντως με πεζά, κουράζουν τα συνεχή κεφαλαία)

Post.Scriptum.Inter-Action. είπε...

Η κατάσταση στους ιδρυματικούς χώρους είναι γνωστή και δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μην γνωρίζει (ακόμα και αν δεν γνωρίζει λεπτομέρειες), αλλά υπάρχουν πολλοί που σιωπούν για διάφορους λόγους.

Το ότι υπάρχουν έγκλειστοι άνθρωποι σε ιδρύματα - αποθήκες (ψυχιατρεία, φυλακές) για διάφορα "συμφέροντα" (οικογενειακά, κοινωνικά, πολιτικά κτλ), επίσης δεν νομίζω να το αμφισβητεί κανείς.

Για τους συγγενείς, ας μην είμαστε απόλυτοι. Υπάρχουν και παραδείγματα σαν αυτό που αναφέρει η χάρη, υπάρχουν και άλλοι που παλεύουν μόνοι τους χωρίς καμιά στήριξη με κάτι δύσκολο (το πόσο δύσκολο είναι μόνο οι ίδιοι το ξέρουν).

Τραγικές ιστορίες σε ένα κράτος που τις ευνοεί. τι άλλο να πω;

Ανώνυμος είπε...

Mαλλον πρεπει καποιος να σας πληροφορήσει οτι οι νοσηλευτες δεν έχουν δικαιοδοσία να πάρουν απόφαση να ''δεσουν'' τους ασθενείς...υπάρχει ειδικό έντυπο το οποίο αν δεν έχει σφραγίδα του γιατρού δε γίνεται περιορισμός....συνεπως η απόφαση και η εντολή για τα δεσίματα ειναι αποκλειστική υπόθεση του θεράποντως ιατρού...οι νοσηλευτές απλώς εκτελούν αυτήν την απόφαση γιατι αλλιως θεωρείται παράβαση καθήκοντως...και μη νομίζετε οτι τους αρέσει111

Post.Scriptum.Inter-Action. είπε...

Το πρόβλημα είναι πως οι ασθενείς συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με "δέσιμο" (και δεν φαίνεται να μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά). Τώρα, το ποιός τους δένει και το ποιός δίνει την εντολή για το δέσιμο, δεν νομίζω να λύνει το πρόβλημα.

Ανώνυμος είπε...

Κάπου στο ρεπορτάζ του BBC αναφέρεται ότι κοντά στο Δρομοκαΐτειο (προφανώς στο Δαφνί) λόγω ύπαρξης (υπερ)επαρκούς αριθμού και ειδικότητας προσωπικού δεν απαιτείται παρά ελάχιστα "δέσιμο". Το να απασχολούνται συνεχώς 5-6 άτομα με μία ασθενή προκειμένου να μην επιτεθεί σε άλλους συνασθενείς προφανώς είναι καλύτερο και πιο ανθρώπινο από το "δέσιμο". Αλλά τότε πρέπει να έχουμε αναλογία προσωπικού/ασθενών κάπου στο 6/1 και μιλάμε για χιλιάδες ασθενείς. Αν κάνω λάθος, ας με διορθώσει κάποιος.
Τελικά μήπως δεν είναι καν θέμα προσωπικού, αλλά κατάλληλης φαρμακευτικής ή άλλης θεραπείας, οπότε και με λίγο προσωπικό θα είχαμε ελάχιστα "δεσίματα" και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των ιδρυματικών ασθενών;
Τώρα, το πως παραμένουν 40-60 χρόνια άνθρωποι σε Ψυχιατρικό Ίδρυμα, είναι θέμα ελληνικό (κοινωνικό) γιατί η Σύγχρονη Ψυχιατρική έχει τη δύναμη (με φάρμακα κλπ) πλέον να μη χρειάζεται μακρόχρονη νοσηλεία ο κάθε ασθενής σε νοσοκομείο (αλλά σε άλλους πιο ελεύθερους έστω και κλειστούς χώρους).

Post.Scriptum.Inter-Action. είπε...

Ανώνυμε, δεν κατάλαβα σε πιο σημείο του ρεπορταζ αναφέρεσαι. Όμως, σίγουρα δεν απαιτείται η αναλογία που περιγράφεις. Ο κάθε άνθρωπος που βρίσκεται σε ένα ψυχιατρείο δεν χρειάζεται 5-6 άτομα προσωπικό για να "μην επιτεθεί σε άλλους". Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αριθμητικό, αν και οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι τεράστιες. Βέβαια, σε ένα μεγάλο ίδρυμα εργάζονται και πολλοί που δεν δουλεύουν άμεσα με τους ασθενείς (κάτι που λειτουργεί διαφορετικά στις κοινοτικές δομές), επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό του και δίνοντας μια "λανθασμένη" εικόνα όταν μιλάμε για αναλογίες.

Υπάρχουν λύσεις. Υπάρχει, όπως και εσύ λες, η διάσταση της θεραπευτικής αντιμετώπισης (που δεν είναι μόνο φαρμακευτική). Υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον (γιατί σε ένα περιβάλλον που δεν σε αντιμετωπίζει ως άνθρωπο δύσκολα συμπεριφέρεσαι “ανθρώπινα”). Τους “ιδρυματικούς ασθενείς”, όπως τους αναφέρεις, εμείς τους δημιουργούμε με το ψυχιατρικό σύστημα που έχουμε. Σίγουρα μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι πιο ελεύθεροι (σε προστατευόμενους χώρους στην κοινότητα αλλά όχι σε κλειστούς, γιατί τι ελευθερία θα είναι αυτή;), με την κατάλληλη υποστήριξη για όσο χρειάζεται. Ο εγκλεισμός δεν αποτελεί θεραπευτικό μέσο και όσο δεν το αποδεχόμαστε αυτό, θα έχουμε τα ίδια φαινόμενα. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

Ανώνυμος είπε...

Ζούμε στη χώρα που κανείς δεν ενδιαφέρεται για κανέναν..Μιλώ για τον γείτονα,τον φίλο,τον πατέρα,τη μητέρα και εν τέλει την πολιτεία.
Υπάρχουν άνθρωποι 60 χρονών που πάσχουν από νοητική υστέρηση και είναι "πεταμένοι" 50 χρόνια στα χειρότερα ψυχιατρεία της χώρας.Από Λέρο έως Δαφνί!!!
Αυτοί οι άνθρωποι ούτε επικύνδινοι είναι,ούτε βίαιοι!!Όμως είναι το μύασμα και η ντροπή της οικογένειας.Κοιτάμε να τους ξεφορτωθούμε αντί να τους αγκαλιάσουμε.Την εύκολη λύση και τη βολή μας!Και μόλις τους "πετάξουμε" όπου βρούμε,τους "τρώμε" και τα 200€ της πρόνοιας που έχουν για κανα τσιγαράκι [άλλωστε δεν φτάνουν και για κάτι άλλο].Ντροπή και αίσχος!Είμαστε απάνθρωποι!

Post.Scriptum.Inter-Action. είπε...

Ανώνυμε, φοβάμαι ότι έρχονται και χειρότερα μαζί με την οικονομική κρίση. Η πολιτεία εγκατέλειψε τις δομές ψυχικής υγείας και πρόνοιας σε μια περίοδο που θα χρειαστούν περισσότερο από ποτέ.

Οι άνθρωποι, λοιπόν, που έχουν ανάγκη από φροντίδα και δεν έχουν το ενδιαφέρον κανενός (όπως γράφεις) θα βρεθούν σε ακόμα πιο δύσκολη κατάσταση και πολλοί από αυτούς στο δρόμο...

Σχετικά με τα παραπάνω, μπορείς να διαβάσεις και τις νεότερες αναρτήσεις του blog.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ για την απάντηση!Πάντως θα ήθελα να προσθέσω πως ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ξέρουν ν΄αγαπούν,να νοιάζονται και να φροντίζουν τους ασθενείς στα ψυχιατρεία και μιλώ ειδικά για τις ΣΩΣΤΕΣ δομές!Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο αλλά,πιστέψτε με ισχύει!!Απο προσώπική εμπειρία μίλω!
Υπάρχουν νοσηλευτές που τιμούν το πτυχίο τους και την αξιοπρεπειά τους.
Αυτοί που δίνουν τσιγάρα απ΄τα τσιγάρα τους και αγάπη απ΄την αγάπη τους!!ΔΩΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ!Και είμαι σίγουρη πως παρ΄όλο που είναι λίγοι,καταφέρνουν πολλά!Προσπαθούν να δουλέψουν σε συνθήκες τριτοκοσμικές,και το πετυχαίνουν!!Και ας μην ενδιαφέρονται πολλοί για τους ασθενείς,και η μειονότητα κάνει δουλειά και επιφέρει αποτελέσματα.Ευχαριστώ.

Post.Scriptum.Inter-Action. είπε...

Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που φροντίζουν και υποστηρίζουν τους ασθενείς στα ψυχιατρεία και σε άλλες δομές ψυχικής υγείας. Γνωρίζω, επίσης, ότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, κάτω από τις συνθήκες που λειτουργούν αυτοί οι χώροι. Αν δεν υπήρχαν και αυτοί οι άνθρωποι, θα είχαμε εγκαταλείψει όλοι κάθε προσπάθεια.

Όμως, δεν αρκεί η αγάπη. Χρειάζεται και η γνώση και η υποστήριξη και η συνεχής εκπαίδευση κτλ. Το ζητούμενο είναι να μην υπάρχουν (και να μη δεχόμαστε να υπάρχουν) τριτοκοσμικές συνθήκες ούτε για τους ασθενείς ούτε για το προσωπικό.

Εγώ σας ευχαριστώ για τα σχόλια.

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

 
2008-2016 psi-action. Powered by Blogger Blogger Templates designed by Deluxe Templates. Premium Wordpress Themes | Premium Wordpress Themes | Free Icons | wordpress theme
Wordpress Themes. Blogger Templates by Blogger Templates and Blogger Templates